Tema 2.

Google Sites.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 32 e 33 do libro (non é necesario buscar información adicional, excepto no punto 1) e son os seguintes:

• Superordenador Mare Nostrum. Busca información (aprox 15 liñas) e imaxe na rede.
• Tablets. Busca imaxe na rede.
• Smartphones. Busca imaxe na rede. 

Actividade 2.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 36 e 37 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• RAM. Busca imaxe na rede.
• Memoria caché.
• Memoria virtual.
• Memoria ROM-BIOS.
• Memoria RAM-CMOS. 

Actividade 4. 

Impresora 3D.
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12)

• Buscando a información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións.
• Engade un vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). 

A IMPRESORA 3D.

A impresora 3D é unha máquina ou dispositivo mecánico capaz de, mediante diversos procesos, sintetizar un obxecto tridimensional. O proceso de impresión tridimensional consiste en ir creando un prototipo capa por capa e dende abaixo ata arriba. Para iso a máquina deposita unha capa de plástico en po, compáctase a zona que lle indica o computador e vólvese a repetir o proceso colocando unha capa sobre outra ata que se complete a peza. Estes obxectos poden ser de case calquera forma ou xeometría, e prodúcense a partir dun modelo 3D ou outra fonte de datos electrónicos. Unha impresora 3D é un tipo de robot de manufactura industrial.

Hai dous tipos de impresoras 3D comerciais:

·         Impresora de compactación, cunha masa de po que se compacta por estratos.

E á súa vez poden ser:

o   Impresoras 3D de tinta: utilizan unha tinta que funciona como aglomerante e compacta o po e permiten imprimir en diferentes cores.

o   Impresoras 3D láser: trátase dun láser que transfire enerxía ao po facendo que pasa a estar polimerizado (duro) e despois mergúllase nun líquido que fai que as zonas máis duras se solidifiquen.

·         Impresora de adición ou inxección de polímeros, nas que o propio material engádese por capas.

Unha vez impresas todas as capas só hai que sacar a peza. Con axuda dun aspirador retírase o po sobrante, que reutilizarase en futuras impresión

Aínda a tecnoloxía en tres dimensións é algo moi precario e non funciona dunha maneira moi veloz, a inclusión nos fogares está un pouco lonxe, aínda que está claro que aos poucos as diferentes compañías comezarán a preocuparse máis para poder ser os primeiros en distribuír esta nova tecnoloxía á que cada vez se lle está prestando máis atención.

Aplicacións das impresoras 3D:

·         Medicamento, pódense fabricar prótese para discapacitados como pernas, brazos, mans, anacos de óso e mesmo cubertas para a cara en caso de feridas profundas. Ademais, pódense imprimir partes do corpo humano do tamaño exacto que necesita un paciente, estas partes do corpo humano están feitas dun material compatible co tecido orgánico e poden chegar a usarse para remplazar órganos que necesitan un transplante.

·         Xoguetes, é posible crear xoguetes do gusto dos nenos, variando desde pequenas figuras dun corpo simple ata estruturas máis complexas formadas por varias impresións de menor tamaño.

·         Roupa, a innovación no campo da moda ten moito que ver coa crecente demanda de roupa cada vez máis personalizada, utilizando a impresión 3D poderanse crear modelos de pezas de todo tipo feitas a medida para cada persoa.

·         Comida, pódense modelar sobremesas e doces formados cunha impresora 3D, lográndose deseños artísticos imposibles de facer a man.

·         Armas, pode chegar a supoñer unha ameaza para a seguridade cidadá a curto prazo xa que ás institucións públicas seralles imposible controlar o mercado de armas.

·         Construción, fálase da posibilidade de utilizar impresoras 3D xigantes para construír casas a través dunha mestura de cemento con residuos industriais como o vidro e un axente de endurecemento especial en tan só 24 horas. Isto faise imprimindo pezas prefabricadas que despois permiten montar a vivenda en moi pouco tempo reducindo ademais nun 50% os residuos xerados.

Actividade 6.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12).
Os conceptos están definidos na páxina 48 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Tarxeta de rede. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados os conectores.
• Concentrador e conmutador. Busca imaxes na rede.
• Punto de acceso. Busca unha imaxe na rede. 

Actividade 8.

 

Información Virtual.

Crea unha nova entrada no teu blog co nome INFORMACION VIRTUAL. En formato libre desenrola os seguintes contidos buscando a información na rede e ilustra cada concepto cun vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). Non se trata de poñer moita información sinón de intentar explicar os conceptos para que os comprendan os teus compañeiros de clase.

XEOLOCALIZACIÓN.

Fai referencia ao coñecemento da propia localización xeográfica de modo automático. Tamén denominada xeorreferenciación, a xeolocalicación implica o posicionamento que define a localización dun obxecto nun sistema de coordenadas determinado. Este proceso é xeralmente empregado polos sistemas de información xeográfica, un conxunto organizado de hardware e software, máis datos xeográficos, que se atopa deseñado especialmente para capturar, almacenar, manipular e analizar en todas as súas posibles formas a información xeográfica referenciada, coa clara misión de resolver problemas de xestión e planificación. Existen varias alternativas, aínda que son os dispositivos móbiles os que pola súa portabilidade permitirannos máis facilmente coñecer a nosa localización e actualizala a medida que nos imos movendo e por tanto, cambiando de localización xeográfica. Destacan os teléfonos móbiles de alta gama que contan con funcións especializadas como a incorporación de receptores de GPS, os cales e grazas á rede de satélites que rodea ao planeta poderán situarnos en calquera parte do globo terráqueo no cal nos atopemos. Outra aplicación é a do Google Earth, que é un programa informático, similar ao Sistema de Información Xeográfica, que permite obter imaxes do planeta en tecnoloxía 3D en combinación con imaxes de satélite, mapas e o motor de procura de Google e así facilita a visualización de imaxes a escala do lugar do planeta terra que se pretenda descubrir ou identificar.

REALIDADE AUMENTADA.

A realidade aumentada é o termo que se usa para definir unha visión a través dun dispositivo tecnolóxico, directa ou indirecta, dunha contorna física do mundo real, cuxos elementos se combinan con elementos virtuais para a creación dunha realidade mixta en tempo real. Consiste nun conxunto de dispositivos que engaden unha parte sintética virtual ao real. Esta é a principal diferenza coa realidade virtual, posto que non substitúe a realidade física, senón que sobreimprime os datos informáticos ao mundo real. Coa axuda da tecnoloxía, a información sobre o mundo real ao redor do usuario convértese en interactiva e dixital. A información artificial sobre o medio ambiente e os obxectos poden ser almacenada e recuperada como unha capa de información na parte superior da visión do mundo real. A realidade aumentada da investigación explora a aplicación de imaxes xeradas por computador en tempo real a secuencias de vídeo como unha forma de ampliar o mundo real. A investigación inclúe o uso de pantallas colocadas na cabeza, un display virtual colocado na retina para mellorar a visualización, e a construción de ambientes controlados a partir sensores e actuadores.

LICENCIAS CREATIVE COMMONS.

As licenzas Creative Commons son varias licenzas de copyright publicadas o 16 de decembro de 2002 por Creative Commons. Dita organización permite usar e compartir tanto a creatividade como o coñecemento a través dunha serie de instrumentos xurídicos de carácter gratuíto.

Devanditos instrumentos xurídicos consisten nun conxunto de ?modelos de contratos de licenciamiento? ou licenzas de dereitos de autor que ofrecen ao autor dunha obra unha forma simple e estandarizada de outorgar permiso ao público en xeral de compartir e usar o seu traballo creativo baixo os termos e condicións da súa elección. Neste sentido, as licenzas Creative Commons non substitúen aos dereitos de autor, senón que se apoian nestes para permitir modificar os termos e condicións da licenza da súa obra da forma que mellor satisfaga as súas necesidades

MACRODATOS (BIG DATA).

Macrodatos e intelixencia de datos son alternativas en español de big data, que se emprega no sector das tecnoloxías da información e da comunicación para aludir a un conxunto de datos que, polo seu volume e variedade e pola velocidade á que necesitan ser procesados, supera as capacidades dos sistemas informáticos habituais.

O termo macrodatos é unha alternativa válida pois achega, como big, o significado de ''grande''; é unha solución breve e non ten, como ocorrería con megadatos, un posible risco de confusión co termo mega, moi frecuente tamén nos mesmos ámbitos.

En canto a intelixencia de datos trátase doutra opción igualmente válida centrada no concepto que subxace ao mundo do big data, onde as inxentes cantidades de información que se manexan poden xerar «intelixencia» (do cuantitativo ao cualitativo) en forma de novas estratexias, formulacións e solucións empresariais.

Tema 1. Sociedade do Coñecemento: Intelixencia artificial.

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL.

• Definición de Intelixencia Artificialexplicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.

A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia 
non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente
1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe.
2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento, son realizadas mellor polos seres humanos.
En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas.

• Obxectivos básicos.

1. Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador
2. Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.

• Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.

Os Sistemas de Procesamiento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

• Definición de Recoñecemento de Visión.

Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc, mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

• Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.

Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións. 
Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos.
Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

• Definición de Redes Neuronais.

A redes neuronais son sistemas simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea.
En consecuencia como os problemas susceptibles de ser resoltos mediante a metodoloxía das redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.

• Definición de Sistemas Inductivos.

Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións.

Tema 1. Sociedade do Coñecemento: Nanotecnoloxía.

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Oviedo. A información que necesitas está nas 9 primeiras páxinas do documento.

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA.

• Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.

A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específica; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben definidas. A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se deseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científico técnicas co fin de estudar materiais, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. Os materiais constituídos por estruturas tan pequenas, a miúdo presentan propiedades distintas aos materiais tradicionais independentemente de que estean compostos polos mesmos constituíntes químicos. Por exemplo, poden presentar novas propiedades mecánicas, ópticas, químicas, magnéticas ou electrónicas. 

• Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.

A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de rexistro (por exemplo, 1 Terabit/polgada 2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.

• Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.

No caso da nanobiotecnología, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están producindo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnoloxía proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermidades, recubrimientos e nanocompuestos desenvolvidos mediante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente na súa produción senón nos conceptos de deseño dos materiais constituíntes, que mellorarán a bioactividad e biocompatibilidad dos implantes, novas matrices soporte capaces de auto estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento dunha nova xeración de materiais no ámbito da enxeñería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.

• Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.

Tamén o campo da produción e almacenamento de enerxía poderá beneficiarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento eficaz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.

• Avances en Ciencias de Materiais.

Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiais para conseguir superficies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superficial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.

• Fabricación a nivel nanométrico.

A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas enominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top-down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

• Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.

A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presenza de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podería realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).

• Contribución á seguridade.

A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidade de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográficas para a comunicación de datos.

• Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón despois desa data.

Resulta evidente que as empresas, e en particular as PEMES, non poden manterse alleas a este mercado emerxente, e aínda que no seu maior parte moitos dos resultados obtidos ata o momento no campo da nanotecnoloxía están moi lonxe de poder ser comercializados no seu estado de madurez actual, xa son moitos os produtos existentes no mercado na industria do empaquetado, automoción, biotecnoloxía, industria médica e farmacéutica, espacial, téxtil, cosmética, industria do lecer, construción e enerxía.

Neste documento pretendemos mostrar algunhas, non todas, desas aplicacións así como mostrar outras con enorme potencial de futuro aínda que industrializables a máis longo prazo. Desta maneira queremos difundir as posibilidades reais e as potenciais da tecnoloxía entre aquelas persoas pertencentes á industria co fin de que poidan coñecer e valorar ata que punto a súa empresa pode facerse máis competitiva iniciando a súa andaina, tanto a nivel de produto como de proceso, incorporando algúns aspectos innovadores aos seus plans de I+D+i empresarial.